نویسندگان

• علی قبادیان
• ابوذر صانعی

چکیده

در فقه امامیه تنبیه کودکان به طور کلی ممنوع نشده است، بلکه حرمت اولیۀ آن تحت دو عنوان کلی؛ تعزیر و تأدیب از شمول اصل اولیه خارج شده است. بر این اساس، سؤال اصلی این پژوهش راجع به ادلۀ فقهی و روان‌شناختی مشروعیت این دو عنوان فقهی می‌باشد. پس از واکاوی مستندات و نظریات فقهی مشروعیت تعزیر و تأدیب کودکان مشاهده شد: دو دیدگاه عمده دربارۀ آن‌ها را می‌توان تصور نمود. دیدگاه اول؛ نظر مخالفان است که بر پایۀ اصل اولیۀ حرمت تنبیه کودک و مفهوم سه دسته از روایات شکل گرفته و دیدگاه دوم به ادلۀ روایی و تمسک به مصداق قاعدۀ احسان و اتفاق فقها بر جواز این دو عمل، اشاره کرده است. از نظر این پژوهش، تنها دیدگاه دوم قابل پذیرش است، زیرا عدم کافی بودن مستندات فقهی مخالفان، نمی‌تواند موجب حذف اصل تنبیه شود. دانشمندان روان‌شناس، دو دیدگاه عمده دربارۀ تنبیه کودکان ارائه کرده‌اند. در نتیجه بین ادلۀ فقهی و روان‌شناختی تأدیب و تعزیر کودکان، فی‌الجمله هماهنگی وجود دارد.

کلیدواژه‌ها

• تعزیر
• تأدیب
• تنبیه
• کودک
• فقه
• روان‌شناسی

عنوان مقاله [English]

Jurisprudential and psychological study of the reasons for the legitimacy of ta'zir and discipline of the child *

نویسندگان [English]

• Ali Qubadiyan
• Abuzar Sane’ei

چکیده [English]

In Imami jurisprudence, the punishment of children is not forbidden in general, but its primary sanctity is under two general headings; Punishment and discipline are excluded from the original principle. Accordingly, the main question of this research is about the jurisprudential and psychological arguments of the legitimacy of these two jurisprudential titles. After analyzing the jurisprudential documents and theories, the legitimacy of ta'zir and discipline of children was observed: two main views about them can be imagined. The first view; The opinion of the opponents is based on the first principle of the sanctity of punishing the child and the concept of three groups of narrations, and the second view points to the arguments of narration and reliance on the example of the rule of benevolence and the unity of jurists on the permission of these two actions.








According to this research, only the second view is acceptable, because the insufficient jurisprudential documents of the opponents can not eliminate the principle of punishment. Psychologists have proposed two main views on the punishment of children. As a result, there is coordination between the jurisprudential and psychological evidences of disciplining and punishing children.

















 

 




 

کلیدواژه‌ها [English]

• discretionary punishment
• disciplining
• Punishment
• child
• jurisprudence
• Psychology