یکی از اصول مهم در عرصۀ تعلیم و تربیت، اصل «رعایت توان متربی» است. اهمیت اصل مذکور، زمانی دوچندان خواهد شد که والدین به جهت مسئولیت وجوبی خویش در امور عبادی فرزندان، به تربیت آن‌ها همت گمارند. پژوهش حاضر بر مبنای روش استنادی و تحلیلی (با تأکید بر روش استنباطی و فقهی)، اصل رعایت توان متربی را در مورد والدین، بررسی و بر این مبنا سعی کرده حکم فقهی این اصل را در حوزۀ تربیت عبادی در تعلیم نماز و روزه، به عنوان دو رکن مهم تربیت عبادی، استنباط نماید. بررسی‌ها نشان می‌دهد که رعایت توان متربی، علاوه بر اینکه در همه حال اصل اوّلی در تربیت به شمار می‌آید، به طور کلی از رجحان عام برخوردار است؛ البته مراعات ظرفیت و توانایی متربی در تکالیف خارج از عهده و توان متربی واجب است. در عرصۀ تعلیم و تربیت ارزش‌های عبادی، نظرداشت طاقت و توان متربی دارای استحباب مؤکد است و ترک آن کراهت را به دنبال دارد.
ابتدای صفحه