هر تمدنی که به هر علت، عنصر نوسازی و اصلاح را از کف بدهد، با خطر ایستایی و سپس
انحطاط روبرو می شود. اگر اصلاحات، چندین هدف داشته باشد، مهم ترین آنها برانگیختن نبوغ
ملت و رهنمونی آن، فراسوی نوآوری و اصلاحی است که از خدمات به میراث اصیل می آغازد و
به کشف نهفته ها و رازهای طبیعت می انجامد. غنا بخشیدن و پربار ساختن معرفت و نظام تربیتی
که چونان ستون فقرات هویت تمدن فراگیر و مترقی ملت است، نیازمند اصلاحات است، تا از این
رهگذر بتواند در فرایند تحولات مورد نظر دخیل افتد، بلکه از این هم فراتر، هنگامی که تربیت را
مهم ترین وسیله رشد و پیشرفت تمدن و شکوفایی فرهنگی بشماریم، در واقع تربیت را طلایه دار
همه تلاش های فرهنگی در فرایند تحولات دانسته ایم و گرنه تحولاتی خودجوش که به اتفاق رخ
می دهد نیست، بلکه فرایندی طبیعی و تابع شرایط تاریخی فوق العاده پیچیده است.
ابتدای صفحه