نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• محمد الکویتی ¹
• جواد ابراهیمی ²

¹ گروه فقه تربیتی، مجتمع آموزش عالی فقه، جامعة المصطفی العالمیه، عراق

² گروه علمی فقه تربیتی، جامعه المصطفی العالمیه

چکیده

تربیت انسان‌ها یکی از پیچیده‌ترین مهارت‌های مهم در رساندن بشر به کمال است که عالمان تعلیم و تربیت در ابعاد مختلف بدان پرداخته‌اند. یکی از مهم‌ترین و مؤثرترین ساحات تربیتی، ساحت تربیت جنسی است. قواعد کلی فقهی که مستفاد از آیات و روایات بوده و قابلیت تطبیق بر موضوعات تربیتی دارد، می‌تواند بیانگر راهبرد مورد نیاز در تربیت جنسی باشد. ازاین‌رو مقاله پیش‌ رو در جهت تعامل میان فقه و تربیت جنسی، درصدد ارائه یک قاعده فقهی است.
محقق در این پژوهش درصدد پاسخ به این پرسش است که چگونه می‌توان از ادله معتبر فقهی، قاعده عدم تحریک جنسی را برای کودکان استفاده نمود؟
در نوشتار حاضر برخی ادله قاعده مذکور با تکیه بر روش‌شناسی اجتهادی بررسی می‌گردد. به نظر می‌رسد بتوان از خلال بررسی سندی و دلالی ادله منع آمیزش جنسی در برابر کودکان، ادله استیذان، ادله ضرورت جداسازی بستر خواب کودکان ده‌ساله، ادله ضرورت پوشاندن عورت میان والد و ولد، ادله ممنوعیت مباشرت نمودن با عورت کودک و نیز ادله ممنوعیت نشاندن و بوسیدن دختر شش‌ساله نامحرم، قاعده عدم تحریک جنسی کودکان را اصطیاد نمود.
طبق قاعده مذکور، والدین و عاملین امر تربیت، در کلیه اقدامات تربیتی خود که در مقابل دیدگان کودکان و متربیان صورت می‌پذیرد، حرام است به‌گونه‌ای رفتار نمایند که زمینه تحریکات جنسی در متربیان فراهم گردد.

کلیدواژه‌ها

• تربیت جنسی
• حکم فقهی
• استیذان
• جداسازی بستر خواب
• بوسیدن کودک

عنوان مقاله [English]

Jurisprudential Examination of the Evidence of "No Sexual Stimulation of Children" as a Jurisprudential rule

نویسندگان [English]

• Mohammad Alkovaity ¹
• javad ebrahimi ²

¹ Department of Educational Jurisprudence, Faculty of Advanced Jurisprudence, Al-Mustafa International University, Qom

² Scientific group of educational jurisprudence, Al-Mustafa International Society

چکیده [English]

Tarbiya (proper upbringing), addressed by scholars from different dimensions, is one of the most complex and important skills in enabling human beings to achieve perfection. One of the most important and effective areas of education is sex education. The general rules of jurisprudence, which are based on verses and hadiths and can be applied to educational issues, can express the strategy needed in sexual education. Therefore, the present article aims to present a jurisprudential rule concerning the interaction between jurisprudence and sex education. The researcher is trying to answer the question as to how it is possible to derive the rule of "no sexual stimulation for children" from valid jurisprudential evidence.
In the present article, some of the arguments associated with the rule mentioned above are examined by relying on an inferential methodology. It seems that it is possible to extract the principle of no sexual stimulation of children by examining the proofs of the prohibition of sexual intercourse in the presence of children, the narrations concerning the need to separate the bed of ten-year-old children, the narrations regarding the necessity of covering the private parts in front of children, the proofs of the necessity of covering the child's private parts, and the narrations concerning the prohibition of kissing a six-year-old female child.
According to the aforementioned rule, it is forbidden for parents and educators to behave in a way that provides grounds for sexual stimulation in trainees in all of their educational actions that take place in front of children and trainees.

کلیدواژه‌ها [English]

• sex education
• jurisprudential rule
• seeking permission
• separation of bed
• kissing a child