مطالعات فقه تربیتی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری رشته علوم قرآن با گرایش علوم تربیتی، افغانستان

2 گروه فقه تربیتی، مجتمع عالی فقه، جامعة المصطفی، قم، ایران

3 العالمیة، قم، ایران

4 گروه علوم تربیتی، مجتمع عالی علوم انسانی اسلامی،جامعة المصطفی

5 العالمیة، قم، ایران.

10.22034/mft.2025.17959.1332

چکیده

قرآن کریم به عنوان منبعی جامع وحیانی، روش‌های ترممبیت اجتماعی را در چارچوبی نظام‌مند ارائه می‌دهد که هدف آن شکوفایی استعدادهای انسان در بستر جامعه و نهادینه‌سازی ارزش‌های اخلاقی است. این پژوهش، با هدف کشف و شناسایی روش‌های تربیت اجتماعی بر محور قرآن کریم، با روش توصیفی-تحلیلی و با تحلیل محتوای کیفی آیات قرآن، سه دسته اصلی روش‌های تربیت اجتماعی را، شناسایی و استخراج کرده است:
اول‌؛ روش‌های «ارشادی» (مانند استدلال، اندرزهای نیگو و گفتگو و مناظره) که به رشد عقلانی، اخلاقی و روحی افراد کمک کرده و با تقویت بینش و دانش، زمینه‌ساز انتخاب آگاهانه و اصلاح باورهای نادرست اجتماعی می‌شوند. دوم‌؛‌ روش‌های «رفتاری» (شامل ارائه سرمشق از طریق مشاهده، الگوگیری از گروه مرجع و برقراری ارتباط مؤثر) که با تأکید بر روابط سازنده و عملگرایی، الگوهای عینیِ تعاملات سازنده را آموزش می‌دهند. سوم‌؛ روش‌های «عاطفی» (همچون مهرورزی و همدلی کردن) که با تحکیم پیوندهای انسانی، جامعه را به سمت وحدت، عدالت و کاهش خشونت سوق می‌دهند.
بر اساس یافته‌های پژوهش قرآن کریم با تلفیق عقلانیت، عمل و عاطفه، الگویی یکپارچه برای تربیت اجتماعی ارائه می‌کند که هم به رشد فردی توجه دارد و هم ساختارهای جامعه را بر پایه‌ی اخوت، تعاون و احترام متقابل بازسازی می‌نماید. این روش‌ها نه تنها پاسخگوی چالش‌های جوامع اسلامی است، بلکه به عنوان راهکاری در سطح کل جهان برای مقابله با آسیب‌هایی چون فردگرایی، تعصبات و گسست اجتماعی در عصر حاضر قابلیت اجرایی دارد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Methods of Social Education Based on the Holy Quran

نویسندگان [English]

  • hamidullah sharifi 1
  • majid Toroqi 2 3
  • Abbas ali shameli 4 5

1 PhD student in Quranic Sciences with a focus on Educational Sciences, Afghanistan

2 Department of Educational Jurisprudence, Higher Institute of Jurisprudence, Al-Mustafa International University, Qom, Iran

3

4 Department of Educational Sciences, Higher Institute of Islamic Human Sciences, Al-Mustafa International University, Qom, Iran

5

چکیده [English]

The Holy Quran, as a comprehensive source of revelation, presents methods of social education within a systematic framework aimed at nurturing human potential in the context of society and institutionalizing moral values. This research, aimed at discovering and identifying methods of social education based on the Holy Quran, employs a descriptive-analytical approach and qualitative content analysis of Quranic verses. It identifies and extracts three main categories of social education methods:

Guidance Methods (such as reasoning, wise admonitions, dialogue, and debate) that aid in the intellectual, moral, and spiritual growth of individuals, fostering informed choices and correcting erroneous social beliefs through enhanced insight and knowledge. 2. Behavioral Methods (including modeling through observation, emulating reference groups, and establishing effective communication) that emphasize constructive relationships and pragmatism, teaching concrete patterns of constructive interactions.3. Emotional Methods (such as compassion and empathy) that strengthen human bonds, steering society towards unity, justice, and the reduction of violence.

Based on the findings of this research, the Holy Quran provides an integrated model for social education that combines rationality, action, and emotion, paying attention to individual growth while reconstructing societal structures based on brotherhood, cooperation, and mutual respect. These methods not only address the challenges of Islamic societies but also serve as a viable solution globally for combating issues such as individualism, prejudices, and social disintegration in the present era.

کلیدواژه‌ها [English]

  • : Holy Quran
  • education
  • social education
  • methods
  • educational methods
  1. قرآن کریم ترجمه مکارم شیرازی.

    1. ابن خلدون، عبدالرحمن، مقدمه ابن خلدون، ترجمه: محمد پروین گنابادی، تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، 1382.
    2. ابن منظور، فضل بن مکرم، لسان العرب، بیروت: دارالعلم، 1435ق.
    3. ابن فارس، احمد، معجم مقاییس اللغه، قم: مرکز النشر مکتب الإعلام الإسلامی، 1404ق.
    4. اعرافی، علیرضا، ابراهیمی، جواد، «روش‌های زمینه‌ساز تربیت اجتماعی فرزندان‌؛ حکم فقهی»، دوفصلنامه علمی-پژوهشی مطالعات فقه تربیتی، سال چهارم، شماره 8، پاییز و زمستان 1396.
    5. بابایی احمد علی، برگزیده تفسیر نمونه، تهران: دار الکتب الاسلامیه، 1382.
    6. بارون رابرت و همکاران، روانشناسی اجتماعی (ویراست یازدهم)، یوسف کریمی، تهران: روان، 1388.
    7. باقری‌نیا، حسن، «روش‌های موعظه‌؛ چالش‌ها و آسیب‌ها با تأکید بر آموزه‌های قرآنی»، پژوهشنامه معارف قرآنی، سال پنجم، شماره 16، بهار 1393.
    8. بروس کوئن، مبانی جامعه‌شناسی، غلام علی توسلی، سمت، 1372.
    9. باقری خسرو، نگاهی دوباره به تربیت اسلامی، تهران: مدرسه، 1389.
    10. جمعی از نویسندگان، درآمدی بر نظامنامه تربیتی المصطفی، قم: مرکز بین‌المللی ترجمه و نشر، 1397.
    11. حرانى، (ابن شعبه)، تحف العقول عن آل الرسول، قم: جامعة مدرسین، چاپ دوم، 1404ق.
    12. حسنی عباس، پایان‌نامه، راهکارهای قرآن در تربیت جامعه از منظر صاحب المیزان و المنار، قم: جامعه المصطفی، 1391.
    13. خاوری، معصومه، تربیت اجتماعی در قرآن، قم: نشر المصطفی، 1395.
    14. خرمشاهی، بهاءالدین و مسعود انصاری، پیام پیامبر: مجموعه‌ای از نامه‌ها، خطبه‌ها، وصایا، دعاها، تمثیل‌ها و سخنان جامع و فراگیر حضرت محمد (ص)، تهران: جامی، ۱۳۷۶.
    15. داودی محمد، سیره تربیتی پیامبر(ص) و اهلبیت (ع)، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، تهران: سمت، 1389.
    16. دهخدا، علی اکبر، لغتنامه، تهران: روزنه، 1373.
    17. رمضانی، فاطمه، حیدری، مسعود، «روشهای اجتماعی تربیت کودک بر اساس قرآن و نهج البلاغه»، پژوهش در برنامه ریزی درسی، سال نهم، دوره دوم، شماره 6 (پیاپی33)، تابستان 1391.
    18. ساروخانی، باقر، روش‌های تحقیق در علوم اجتماعی، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، 1375.
    19. سعید بهشتی، محمدعلی افخمی اردکانی، «تبیین مبانی و اصول تربیت اجتماعی در نهج البلاغه»، تربیت اسلامی سال دوم، ش 3، بهار و تابستان 1386.
    20. سیف، علی اکبر، روان‌شناسی پرورش نوین، تهران: دوان، 1389.
    21. شریفی، حمیدالله، نظام اجتماعی اسلام، کابل: جامعه المصطفی، 1400.
    22. شعبانی، حسن، روش‌ها و فنون تدریس، تهران: سمت، 1390.
    23. طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم: دفتر تبلیغات اسلامی، 1417 ق.
    24. ______________، روابط اجتماعی در اسلام، حجتی کرمانی، تهران: بعثت، 1360.
    25. عباس نژاد، محسن، قرآن، روانشناسی و علوم تربیتی، مشهد: بنیاد پژوهش‌های قرآنی حوزه و دانشگاه، 1384.
    26. علوی طیبه، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، بررسی تربیت اجتماعی در قرآن، جامعه المصطفی، 1391.
    27. فراهیدی، خلیل بن احمد، کتاب العین، قم: دارالهجره، 1426ق.
    28. فرهادیان، رضا، اصول و مبانی تعلیم و تربیت در قرآن، قم: نشر الهادی، 1372.
    29. فروغی، محمد علی، سیرحکمت در اروپا، تهران: زوار، 1383.
    30. قائمی مقدم، محمدرضا، «روش الگویى در تربیت اسلامى»، معرفت، 1382، شماره 69.
    31. کریمی، محمد علی، الگوهای تربیت اجتماعی: رهنمودهای مهم تربیتی در قالب تمثیل و حکایت، نیا، قم: پیام مهدی، 1377.
    32. کوئن بروس، مبانی جامعه‌شناسی، غلام عباس توسلی، سمت، 1383.
    33. کیلانی، ماجد عرسان، فلسفه تربیت اسلامی، ترجمه بهروز رفیعی، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، 1389.
    34. گیدنز، آنتونی ترجمه منوچهر صبوری، جامعه‌شناسی، تهران: نشر نی، چاپ پنجم: 1378.
    35. مصباح یزدی، محمد تقی، اخلاق اجتماعی، قم: مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، 1394.
    36. __________________ ، جامعه و تاریخ از دیدگاه قرآن، قم: سازمان تبلیغات اسلامی، چاپ پنجم، 1380.
    37. __________________ ، معارف قرآن، محمود رجبی و حمید آرین، قم: مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، 1394.
    38. مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، تهران: مرکز نشر آثار علامه مصطفوی، 1385.
    39. مقدم، فرشته و مرادی عباس آبادی، فریبا، «نقش همدلی در کاهش تعصبات اجتماعی و استرس»، مجله پیشرفت‌های نوین در روانشناسی، علوم تربیتی و آموزش و پرورش، شماره 78، آذر 1403.
    40. مکارم شیرازی ناصر، تفسیر نمونه، تهران: انتشارات دارالکتب الاسلامیه1394.
    41. مودودی ابوالاعلا، اسلام نظام زندگی، سید غلام فاروق وحدتیار، کابل: اصلاح، 1388.

    هاشمی شاهرودی، محمود و همکاران، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، قم: مؤسسه دائرةالمعارف فقه اسلامی بر مذهب اهل‌بیت علیهم‌السلام، 1426ق.