نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• سید عنایت الله کاظمی ¹
• علیرضا اعرافی ²
• سید محمد محمدی ³

¹ گروه فقه تربیتی جامعة المصطفی العالمیة، پژوهشگر موسسه اشراق و عرفان، افغانستان

² استاد درس خارج حوزه علمیه قم

³ گروه فقه و حقوق قضایی، جامعة المصطفی العالمیة، افغانستان

چکیده

برخورداری از حق حریم خصوصی و رعایت آن از سوی دیگران، در عرف و قوانین به رسمیت شناخته شده است. متربیان در محیط آموزشی نیز، از داشتن حریم خصوصی بهره‌مند بوده و مدیران باید به آن احترام گذارند. اما زیست جمعی مراکز آموزشی، اقتضائاتی دارد و ترجیح منافع و مصلحت جمعی، زمینه ورود مدیران به حریم خصوصی متربیان را، فراهم می‌سازند که مشروعیت آن را باید فقه تربیتی روشن سازد. مقاله حاضر، با روش توصیفی- تحلیلی و اجتهادی، به دنبال یافتن پاسخ این سؤال است که حکم فقهی رعایت حریم خصوصی متربیان چیست؟ حد مجاز ورود به حریم خصوصی متربیان تا کجاست و آیا این ورود، به اذن والدین نیاز دارد؟ مهمترین نتایج پژوهش عبارت است از «حرمت ورود به حریم خصوصی افراد، بدون اجازه آنان و حرمت اولی تجسس یا استراق سمع» که مواردی چون «عناوین ثانوی مقدم کننده مصالح جمعی» از حکم حرمت، استثنا شده است. به پشتوانه فقهی ادله قرآنی مانند آیه «وقایه» و ادله «امر به معروف و نهی از منکر»، تأمین مصالح جمعی متربیان و صیانت از جسم و روان آنها، مدیران مراکز آموزشی می‌توانند به حوزه حریم خصوصی به ویژه سطحی از اطلاعات شخصی و نیز، محتوای فکری و عقیدتی آنان، دسترسی داشته باشند و این ورود، نیازمند اخذ اذن، از ولی متربی نیست.

کلیدواژه‌ها

• قاعد تسلیط
• تجسس
• استراق‌ سمع‌
• آیه وقایه
• امربه‌معروف و نهی ‌از منکر
• اذن والدین. 

موضوعات

• وظایف شرعی سایر نهادها در تربیت

عنوان مقاله [English]

Respecting the privacy of students in educational centers from the perspective of educational jurisprudence

نویسندگان [English]

• sayed enayatula kazemi ¹
• Alireza A'rafi ²
• Sayyid Mohammad Mohammadi ³

¹ Educational Jurisprudence Department, Al-Mustafa International University, Researcher at Eshragh and Erfan Institute, Afghanistan

² Professor of the Qom Seminary

³ Jurisprudence and Judicial Law Department, Al-Mustafa International University, Afghanistan

چکیده [English]

The right to privacy and its observance by others is recognized in customs and laws. Students in educational environments also have the right to privacy and administrators must respect it. However, the communal life of educational institutions has its own requirements, and the preference for communal interests and benefits create opportunities for administrators to enter the privacy of students, which must be justified by educational jurisprudence. This article, using a descriptive-analytical and jurisprudential approach, seeks to answer the question of what is the jurisprudential ruling on respecting the privacy of students? What is the limit of entry into the privacy of students and does this entry require parental consent? The most important research findings are "the sanctity of entering the privacy of individuals without their permission and the primary sanctity of espionage or eavesdropping," with exceptions such as "secondary titles that serve communal interests" being excluded from the ruling of sanctity. Based on jurisprudential evidence such as the Quranic verse "Waqaya" and the command to do good and forbid evil, administrators of educational institutions can access the privacy, especially a level of personal information and intellectual and ideological content of students, in order to ensure the communal interests of the students and safeguard their physical and mental well-being, and this entry does not require permission from the guardian of the student.

کلیدواژه‌ها [English]

• Rule of domination
• espionage
• eavesdropping
• verse Waqaya
• command to do good and forbid evil
• parental consent