نویسندگان
چکیده
چکیده
قرآن کریم محور اصلی هدایت‌گری در اسلام است. از این‌رو، تعلیم قرآن به سایرین، به‌ویژه کودکان، مورد تأکید پیشوایان دین بوده است. در فضای عمومی جامعه، این امر متولیانی دارد، اما در فضای خانواده، چه کسی باید عهده‌دار تعلیم قرآن به بچه‌ها باشد؟ وظایف والدین در تعلیم قرآن به فرزندان و حدود و شرایط آن، مسائلی است که نوشتار حاضر با روش استنادی و تحلیلی (با تأکید بر روش‌شناسی استنباطی و فقهی) در صدد پاسخ به آن است. در این مسیر، پس از استناد به ادله عامّی که شامل مسأله تحقیق حاضر است و همچنین ادله خاص، می‌توان گفت که هر یک از والدین مسئولیتی ویژه به عنوان مستحب مؤکّد و مضاعف دارند که قرآن را به فرزندانشان آموزش دهند. آموزش قرآن به فرزندان از حیث ابعاد، مستحبِ مولویِ عینیِ نفسیِ توصلیِ تعیینی می‌باشد. این حکم علاوه بر تعلیم الفاظ، شامل آموزش مفاد و تفاسیر قرآن نیز می‌شود. البته این استحباب، در مورد «تعلیم الفاظ قرآن به اندازه واجبات نماز» به وجوب مبدّل می‌گردد. مناسب است تعلیم قرآن قبل از همه آموزش‌ها آغاز گردد و آن هنگامی است که کودک به «سن تمییز» می‌رسد.
کلیدواژه‌ها
)