مهدی عزیزی؛ مجید طرقی؛ سید نقی موسوی
چکیده
تربیت اعتقادی که عهده دار شکل دهی به نظام باورهای صحیح متربیان است، یکی از ساحتهای مهم تربیت دینی است و از ابعاد مهم آن روشهای تربیت اعتقادی است. از جمله روشهای تربیت اعتقادی، روش تعلیم باورهای صحیح و ...
بیشتر
تربیت اعتقادی که عهده دار شکل دهی به نظام باورهای صحیح متربیان است، یکی از ساحتهای مهم تربیت دینی است و از ابعاد مهم آن روشهای تربیت اعتقادی است. از جمله روشهای تربیت اعتقادی، روش تعلیم باورهای صحیح و اصلاح آنان است. روش آموزش شبهات اعتقادی و پاسخ به آنها به عنوان یکی از مصادیق تعلیم- از آنجا که ممکن است برخی از متربیان را دچار تزلزل در باورها کند- از منظر فقه تربیتی، محل بررسی است. عدم وجود تحقیق جامعی در این خصوص و مبتلابه بودن آن، ضرورت پرداختن به این پژوهش را روشن میکند. این تحقیق، در پاسخ به این سؤال که اساساً آموزش شبهات اعتقادی و پاسخ به آنها به مثابه یک روش از منظر فقهی چه حکمی دارد؟ با بررسی این موضوع در ضمن دو محور پیشگیری و درمان به این نتیجه رسید که آموزش شبهات اعتقادی، به همراه پاسخ به آنان به مثابه پیشگیری و درمان انحرافات اعتقادی، نه تنها مشروع، بلکه در مواردی راجح و حتی واجب است. در این پژوهش، از روش تحلیلی و اجتهادی استفاده شده است.
